Bugün Amerikalı bir tanıdığım, Karen ve Koreli arkadaşım Noorie daha önceden sözleştiğimiz üzere benden bir Türk tarifi öğrenmeye geldiler. Daha önce kilisedeki konuşma grubumuz için yaptığım bir şey olsun diye düşündüm ve kısırda karar kıldım. Onlar not alırken ben yaptım. Herşeyi not aldılar:) Hatta Karen, en son kısırı karıştırırken gelen "şık şık " sesinin kısırın tam olduğunun ipucu mu olduğunu sordu:) Ben pek sayılmaz,dedim. Çünkü sonradan ,bügun epey bir dalgın olduğumdan heralde, eşimin farketmesiyle yanlış bulgur aldığımın farkına vardım. Hindistan marketindeki en ince bulguru aldım meğer bu bulgur bizim kısırlık bulgurdan da inceymiş. Dolayısıyla tadı güzel olmasına rağmen kısır biraz sulu oldu. En kısa zamanda onlar için tekrar kısır yapıp götüreceğim ve Türk markası bulgur almaları için adres vereceğim. İkram ettiğim Türk kayısılarını ve lokumu çok beğendiler. Karen de gelirken bir yerden Türk lokumu alıp getirmiş, Noouri de çok tatlı greyfurtlar almış. Onlara çayın yanında daha önceden hazırladığım (yukarıda resmi olan) yeşil mercimekli börekten de ikram ettim. Karen lokumu kahveye batırıp yedi:) Heralde bizim böyle yediğimizi düşündü.
